37 χρόνια μετά...

37 χρόνια μετά οι δρόμοι μας συναντήθηκαν και πάλι Σταύρο, σήμερα.

Μακριά από τις σχολικές αίθουσες που μας δίδαξαν ήθος αλλά και κοντά σε αυτές, λόγω της τωρινής ιδιότητάς μας.

Ταξιδέψαμε φίλε και συμμαθητά σε άλλες εποχές που έκλεισαν ένα κύκλο της ζωής μας εκεί, στα Εξάρχεια και τη Νεάπολη.

Το καλό είναι ότι όλοι μας, οι παλιοί απόφοιτοι της τότε κραταιάς Βαρβακείου Σχολής υπάρχουμε.

Εστω και με όλες τις τρικυμίες της ζωής μας.

Να είσαι καλά με τους δικούς σου και να τα λέμε σαν το παλιό καλό καιρό.

Και μη ξεχάσεις το τωρινό σχολείο μου.

Θέλω να το φροντίζω σαν παιδί μου.

Αλλως τε τα διόδια για τις διελεύσεις της ζωής μου τα πληρώνω στις σχολικές αίθουσες. Και δεν αρνήθηκα ότι μου αρέσει αυτό.