Xριστός Ανέστη

Χριστός Ανέστη!

Κι ας νιώσουμε καλύτερα, πιό όμορφα, πιό ανθρώπινα, πιό γαλήνια.

Χτές βράδυ, καθώς κατέβαινα από την εξέδρα στη πλατεία της Παραλίας Μαραθώνα, όπου ο π. Ιωσήφ μετέδωσε το μήνυμα της ημέρας, το είδα το παιδί μας. Γι αυτό ο Χριστός είχε φροντίσει φέτος, όπως φροντίζει για όλους μας, αν και ίσως να μη το βλέπουμε...

Το ασπάστηκα το κορίτσι, ευχηθήκαμε με τους γονείς του και το παιδί ήταν όρθιο, φέτος. Το θαύμα, απροσδιόριστα, είχε συντελεστεί. Πέρσυ τέτοια εποχή, το κορίτσι μας αυτό, είχε παρακολουθήσει τη τελετή της Αναστάσεως από το αμαξίδιο της ανάγκης. Και του είχα ευχηθεί "του χρόνου όρθια!".

Το μήνυμα της Ανάστασης για το παιδί αυτό είναι επίκαιρο, ζωντανό, μεταφυσικό, όπως πρέπει και για το καθένα από εμάς.

Και η χαρά όπως και η συγκίνησή μου μεγάλη.

΄Εζησα τις αγωνίες σου παιδί μας όπως και των γονιών σου, από τότε που πρωτόρθες στο σχολείο μας. Το να πω πως συμπάσχω μαζί σου, είναι ελάχιστη συμπαράσταση στο δικό σου ανηφορικό και δύσκολο αγώνα.

Ομως σε παρακολουθώ διακριτικά.

Χαίρομαι με τη χαρά σου και λυπάμαι όταν το ανεξήγητο μας δείχνει την παρουσία του.

Ναι, ο Χριστός αναστήθηκε φέτος για σένα, εκεί κοντά σου, δίπλα σου.

Και εύχομαι η ζωή σου από εδώ και μπρος να είναι πάντα μια Ανάσταση!

Χριστός Ανέστη παιδί μου.