Προχτές Πέμπτη πρωί

Δημήτρη , σαν σε άκουσα, προχτές την Πέμπτη πρωί, δεν πίστευα στ΄αυτιά μου.

Χάρηκα απρόσμενα.

Μιλάγαμε βέβαια όλο αυτό το καιρό, μετά από την αποφοίτησή σου από το Γυμνάσιό μας, αλλά οι κουβέντες μας ήταν άνευρες.

Μου άρεσε πολύ αυτή η διάθεσή σου να "συμμαχήσεις" με το βιβλίο. Γιατί όπως και να το κάνουμε δεν είχατε τις καλύτερες των σχέσεων.Μου άρεσε που συμφώνησες μαζί μου για τα ωφέλη που απορρέουν από την ανάγνωση. Να είσαι σίγουρος ότι θα είναι πολλά. Δεν θα τα διαπιστώσεις αμέσως. ΄Ισως αργήσεις λίγο να τα δεις. Αλλά να είσαι σίγουρος ότι θα έρθουν.

Θυμήθηκα τις δύσκολες στιγμές σου, ένα μουντό πρωινό εκεί στις αρχές της Σταδίου , στην Αθήνα. Η μαρτυρία μου , εκ του νόμου και εκ συνειδήσεως, θα βάραινε για σένα και για το φίλο σου. Και ομολογώ ότι ήμουν προβληματισμένος για την απόφαση. ΄Ηξερα , θες κι από διαίσθηση μόνο, ότι δεν είχες κάνει κάτι κολάσιμο. Αλλά η πράξη είχε συντελεστεί. Και ο νόμος έδινε εντολή να γίνει η εξέταση των γεγονότων. Κλειστές οι πόρτες... Ενώ σε κάθε άλλη περίπτωση θα ήταν ορθάνοιχτες. ΄Επρεπε να ζυγίσω τα λόγια μου. Δεν είχα το δικαίωμα του λάθους. Η απόφαση ήξερα ότι θα βασιζόταν, εν πολλοίς, στη δική μου κατάθεση. Και χάρηκα που, καθώς διέκρινα ότι ο λόγος μου καθόριζε το αποτέλεσμα, τα πράγματα θα πήγαιναν καλά για σας. Τέλος καλό, όλα καλά λοιπόν για το τότε. Και το σήμερα εύχομαι να το οριοθετεί εν πολλοίς η δική σου ανάγνωση. Θυμήσου λοιπόν τι λέγαμε προχτές το πρωί....Να είσαι σίγουρος. Θα εύχομαι για σένα.