Μου αρέσει...

Μου αρέσει ο λόγος σου.

Με ταξιδεύει στα χρόνια της νιότης μου.

Εκεί, παρέα με τα όνειρα, που ήταν πολύχρωμα.

Τροποιείς τα δρομολόγια του νου.

Δίχως σχέδια έκτακτης ανάγκης.

Οι ελπίδες σε μια νέα ρότα των χρωμάτων

δείχνουν να προσορμίζονται εκεί, στο φάρο...

Να κάτσεις κάμποσο εκεί.

Μη φύγεις.

Θέλω να φαντάζομαι τις όμορφες στιγμές.

Κι αυτό συμβαίνει σαν είσαι εκεί.

Και εκπέμπεις σύμμετρα κύματα γαλάζιων σκέψεων.

Και όχι μόνο!!!