Ξέρεις...θάθελα νάμουν στο νησί σου. Να σεργιανώ στη παραλία της πόλης σου , να ατενίζω τον έναστρο ουρανό, να σε ακούω, να σας ακούω, να ακούω τη μουσική σας. Να πιώ ένα καφέ εκεί στις καφετέριες που κάθεστε, να περιπλανηθώ στα σοκκάκια της πόλης που μεγάλωσες και έκανες τα πρώτα αναβλέμματα της σκέψης σου. Μα κι εδώ οι βραδιές είναι πολύ ευχάριστες. Η μια βραδιά εναλλάσσεται με την άλλη με παρέες καλών φίλων. Βραδιές που συνοδεύονται με τέρψεις γευστικές...και πρόσληψη θερμίδων. Ξέρεις κι εσύ πως η καλή κουβεντούλα σε προκαλεί να συνεχίσεις να χρησιμοποιείς το πηρούνι και να γεύεσαι μερικές γουλιές κρασιού περισσότερο από άλλοτε. Ατενίζω από εδώ τη θάλασσα του Ν. Ευβοϊκού και ο νους ταξιδεύει συμμαχόντας με τις σκέψεις της καρδιάς του. Απόψε θα έχουμε, συν Θεώ, μια μαθηματική σύναξη. Μη με ρωτήσεις το περιεχόμενό της...Ούτε τη διάρκειά της. Είναι σίγουρο όμως πως η κουβεντούλα θα είναι ειλικρινής και θα περιλαμβάνει πολλά. Ισως και περίπατο κάτω, στο πεζόδρομο. Είπαμε πως δεν θα ανοίξουμε βιβλίο. Θα αντέξουμε στον πειρασμό όμως; Αν και το βιβλίο της ψυχής μας είναι σίγουρο πως θα το ανοίξουμε.
Δε λες "καλό μήνα" τον Αύγουστο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛες "να μας ζήσει!"
Λες "του ονείρου μοιάζει στο τούτο του!"
Μα ύστερα: "πότε κιόλας πήγε σχολείο!"
Πώς να πεις καλό μήνα τον Αύγουστο;
***
Εσύ, Δημήτρη, έχεις την τέχνη και τη σοφία να τον απολαμβάνεις πραγματικά τον Αύγουστο! Εύγε!