Μια συνάντηση με αγαπητούς συναδέλφους ακριβώς μετά από 24 χρόνια. Τότε το νεογέννητο αγοράκι τους ηταν στο βρεφικό καροτσάκι και σήμερα υπηρετεί την πατρίδα. Τότε ζούσαμε την αγωνία της τοποθέτησης στο ΛΕΤΡΙΝΑ και σήμερα όλες αυτές οι αναζητήσεις των νεοδιόριστων καθηγητών αποτελούν μακρινή ανάμνηση. Eίχα και τότε την αίσθηση πως πρόκειται για αξιόλογους συναδέλφους καθώς , αν και δεν είχαμε μιλήσει για πολλά, είχα αισθανθεί την αξιοπρέπεια και την καλοσύνη που τους διέκρινε. Στο πέρασμα των χρόνων παρακολουθούσα την πορεία της γραπτής σου έκφρασης Γιάννη. Και δε σου κρύβω πως με εντυπωσίαζες. Είχα διαβάσει κείμενά σου και σε είχα ακούσει να εκφέρεις σκέψεις. Χτες μετά το τέλος της συνάντησής μας διάβασα πολλές σελίδες από τα βιβλία που είχες την καλοσύνη να μου χαρίσεις. Με έθελξαν και τα ποιήματα και οι "εφ΄ όπλου λόγοι". Και θέλω να μου επιτρέψεις , μιας και μιλήσαμε για λεξιπλασία χτες, να αποκαλέσω εσένα και τη γυναικα σου φιλανθούς. Επιτρέψε μου γιατί έτσι νιώθω. Να είστε πάντα καλά καλοί μου φίλοι και συνάδελφοι, μαζί με τα παιδιά σας. Να μας χαρίζετε λόγο και συναισθήματα. Το θέλουμε όλοι οι φίλοι σας. Να είστε σίγουροι γι΄ αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου