Απρόσμενο...

Ο λόγος σου ήταν απρόσμενος.

Και καθώς εισέρχομαι στα μυστικά του μονοπάτια

κι εντρυφώ στα νοήματά του

πλημμυρίζω από έκπληξη...

Σκέπτομαι τότε το στίχο

του τραγουδοποιού...

"Στα υπόγεια είν΄ η θέα"...

Και απολαμβάνω τη θέαση

καθώς ατενίζω από μεγάλο ύψος

προς τις ζεστές ανθρώπινες σκέψεις σου.

Ναι, κάνω συνειρμούς...

Ο χειμώνας που θα ΄ρθει

δε θάναι κρύος για μένα.

Το τζάκι μου θα καίει τις άκαυτες σκέψεις σου.

Η πυράδα του θα ζεσταίνει την ψυχή μου

κι ο χώρος μου θα είναι έμπλεος θαλπωρής.

Σ΄ ευχαριστώ!!!

Έτσι έγραψε...