Τούτη την ανάρτηση αφιερώνω στην ιερή μνήμη του πατέρα μου. Ταξίδεψα, αν και αγένννητος, 70 χρόνια πίσω, στα δύσκολα χρόνια. Θάθελα να διαβάσω τα όνειρα της εταιρείας των ΡΕΞ... Θάθελα να ατενίζω από μακριά, τους δυό αδελφικούς φίλους, που οι μεγάλοι... με το ζόρι, πέρασαν σε διαφορετικά ιδεολογικα στρατόπεδα. Ομως στο τέλος της ζωής τους η φιλία, η αλληλοεκτίμηση τους ένωσαν και πάλι, όπως παλιά. Τα χρώματα και οι ιδέες, τους ένωσαν και μάλιστα περισσότερο από πριν. Γιατί ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Τα πιστόλια τους σίγησαν... και οι προσδοκίες τους απέβλεπαν μόνο στην ειρήνη. Να ΄στε καλά εκεί πάνω που βρίσκεστε όλοι. Μα η ιστορία σας με συγκινεί. Θα αξιωθώ άραγε κάποια στιγμή να τη γράψω; Αν θελήσετε να δείτε το βίντεο, μην ξεχάσετε να κλείσετε την μουσική του blog (στα δεξιά του)
Eπισκέπτεστε το ιστολόγιο του Δημ. Σπυρόπουλου, Καθηγητή Μαθηματικών. Θέλω να σας επισημάνω οτι τα μαθηματικά που είχα την προνομία να σπουδάσω είναι ένα εργαλείο σκέψης και προβληματισμού. Χαίρομαι να το χρησιμοποιώ στη ζωή μου... Kι όπως είπε ο μεγάλος Κ. Παλαμάς "Κι αν πλήθος τ΄άσχημα, κι αν είν΄ τ΄ άδεια αφέντες, φτάνει μια σκέψη, μια ψυχή, φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω, να δώσουμε νόημα στων πολλών την ύπαρξη. ΄Ενας φτάνει..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου