Ερωτήσεις κι απαντήσεις...

Σε ένα blog τις αναρτήσεις του οποίου σχολιάζω όποτε βρίσκω καιρό, απόψε έβαλα το εξής ερώτημα...

Σκέφτομαι αν θα συναντήσω το Χριστό φέτος...

Τι λόγο να εκφέρω;

Εσείς τι θα του λέγατε;


Μου απάντησαν:


Θα τον ρώταγα γιατί πρέπει να πεθαίνουμε μέσα στην αρρώστια και τους πόνους

Ανταπάντησα

...Σκέψου ότι ο πόνος είναι βασικό στοιχείο ανάπτυξης της αυτοσυνειδησίας μας... Και είναι νόμος της φύσης αυτό. ΄Ετσι πιστεύω.

Δίχως πόνο, δίχως αγωνία , δίχως μάχες η ζωή μας θα ήταν ανιαρή. Μια ευθεία γραμμή η γραφική της παράσταση, θα ήταν...

"Τοπικά" μέγιστες στιγμές δεν θα υπήρχαν στη ζωή μας... Ενώ μέσα από τον πόνο βιώνουμε τη σύγκριση, την εκτίμηση για τα όμορφα που έρχονται στο διάβα της ζωής μας.
Και είναι πολλά αυτά. Μέσα από το γκρίζο ας δούμε το πράσινο της ελπίδας. Και το κόκκινο της δύναμης. Γένοιτο!


Ποια είναι η δική σας άποψη;

Θέλω τις απαντήσεις σας και θα τις δημοσιεύσω.