Το αστέρι και τ΄ άνθη των στίχων

Eκείνα τ΄ άνθη συνομιλούσαν διαρκώς

και οι ήχοι ήταν ψίθυροι.

΄Ηταν εκφωνήσεις από κοινού

που ξετύλιγαν ενδόμυχες επιθυμίες.

Θυμάσαι;

Με το λόγο μας εκείνο το βράδυ

πιάσαμε ένα αστέρι στη χούφτα μας.

΄Ηταν τότε που καρτερούσαμε

τον ερχομό της γαλήνης.

Στην αμμουδιά, στο Στιβάρι.

Ανυπόμονες ήταν οι ματιές μας.

Ανοιγόκλειναν τα βλέφαρα

με οριακές ταχύτητες

καθώς προσμέναμε την έλευση της αυγής.

Δε σε ρωτώ αν ήσουν εκεί!!!