Είσαι ακόμα εκεί

Είσαι ακόμα εκεί. Εκεί έβαλες τη δική σου σφραγίδα του χρέους και της αξιοπρέπειας.
Ο κόσμος, όσοι μπορούν να διακρίνουν, σε θυμάται. Θυμάται το χαμόγελο και τη προσφορά σου στα παιδιά του. Εκεί ανέδειξες για μια φορά ακόμα, το μεγαλείο της επιστήμης μας.
Σου γράφω τα λόγια τούτα σαν αντίδοτο στη πίκρα. Μα ξέρεις κι εσύ ότι είναι δύσκολο να σταθείς ψηλά. Θέλουν οι πιό πολλοί να κλαδέψουν τα ψηλόκορμα δέντρα. Δήθεν, για να πάρουν δύναμη. Στο μέγεθος του απείρου προβάλλουν το μηδέν. Ή λένε κάτι, έτσι, μη έχοντας κάτι καλύτερο. Συμβαίνει πολύ συχνά το τελευταίο.
Να θυμάσαι ότι υπερπερισσεύουν όλοι αυτοί. Τους συναντάμε καθημερινά γύρω μας. Το ξέρεις. Τους προσπερνάμε με χαμόγελο όμως. Με τη δύναμη του λόγου μας απαντούμε στη διαβολή. Με τη θεμελιώμένη πίστη μας στις αξίες που κρατάμε ψηλά. Και με το να αγαπάμε. Και βεβαίως δε ξεχνάμε ότι ο απ. Παύλος επισήμανε τη δύναμη της αγάπης!