΄Εγραψα...

Η απάντησή μου σε μια ανάρτηση ενός blog μιας συναδέλφου...

Σε παραπέμπω να διαβάσεις το χτεσινό άρθρο του κ. Γκαζμέντ Καπλάνι από ΤΑ ΝΕΑ στο οποίο παραπέμπω με τη χτεσινή μου ανάρτηση "Δε μου έμαθε ποτέ να μισώ".

Πολλά αναθεώρησα στη ζωή μου γι αυτές τις λεπτές κι ευαίσθητες έννοιες της πατρίδας, της θρησκείας, της δημοκρατίας, της παιδείας.

Αναζήτησα κι αναζητώ την αλήθεια. Ταπεινός περιηγητής θέλω να είμαι και των πιό απόκρυφων πτυχών της κάθε έννοιας...

Πάντως ένα είναι σίγουρο για μένα. Δεν είμαστε εκείνο που ήθελαν να λέμε πως είμαστε. Εχοντας ζήσει στη διάρκεια της εφηβείας μου στο εξωτερικό (πήγα σε ελληνικό σχολείο μιας ελληνικής κοινότητας) έζησα, είδα, συνέκρινα...

Και τώρα πιά καταθέτω συμπεράσματα στα ερμαρια της σκέψης μου, πάντα έχοντας κι από κοντά ένα φρουρό, όπως εύστοχα είπες χτες, να φυλάει την αυθεντικότητα των εννοιών και των συνεπαγωγών...

Η βιβλιοθήκη της δικής μου Αλεξάνδρειας, εμπλουτίζεται συνεχώς... Και φυσικά παραμένει η μουσική για την πόλη στο blog μου,νόστος αμείωτος μιας εφηβικής επίσκεψης, όταν γνώρισα τη ζεστασιά και την γλυκύτητα της έκφρασης των Αράβων.