Φίλοι μου καλοί θα ήθελα να περπατούσα μαζί σας σήμερα,εκεί στις γειτονιές της συμπύκνωσης μα και της χαλάρωσης... Θάθελα ν΄ ακούσω τους στοχασμούς και τα συμπεράσματα των σκέψεων. Θάθελα ν΄ακούσω τα καλαμπούρια σας μα και τους προβληματισμούς σας για τον μεγάλο ασθενή μας. Την Παιδεία μας. Ξέρω... Θα μου πείτε πως μόνο η παιδεία ασθενεί για τους ΄Ελληνες; Όχι βέβαια... Μα εμείς που βιώνουμε άσχημες καταστάσεις καθημερινά και πονάμε για την παιδεία, είναι αδύνατο να βρεθούμε και να μην συζητούσουμε γι΄ αυτήν. Κι όχι άδικα...
Θάθελα λοιπόν να πίναμε ένα καφεδάκι εκεί που, καθώς αντικρύζουμε τα δημιουργήματα των αρχαίων Αθηναίων, χαιρόμαστε από την ανθρώπινη επαφή και όχι μόνο. Ο καφές που έχουμε γευτεί άλλες φορές εκεί, έχει μια ιδιαίτερη γεύση. Θυμηθείτε που χαζεύαμε...τα βιβλία που παίρναμε, τις σχετικές συζητήσεις μας γι΄ αυτά, τις αναζητήσεις για τις αλήθειες της ζωής μας.
Φίλε Γιώργο σε ευχαριστώ για τις σκέψεις σου. Προσηλώνω τη σκέψη μου στα ακούσματά σου , προβληματίζομαι και προχωρώ. Με περίσκεψη μα και με λίγη "τρέλλα"... Κι ας μεγαλώνουν οι αριθμοί των μετρήσεων της ζωής μας. Αν η ζωή μας δεν είχε λίγη τρέλλα, πως θα πορευόμαστε φίλε;
Και καθώς το απόγευμα, έχοντας φορτίσει έστω και λίγο τις μπαταρίες του νου σου, θα μυείσαι όλο και πιό βαθειά στην μαθηματική σκέψη, να ανοίξεις... την μουσική που αδάπανα σου έδωσα. Μην ξεχνάς τη δύναμη των δονήσεων της τελευταίας. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήξεραν τι έκαναν και τι σπούδαζαν... Και τα μαθηματικά , η μεγάλη μας αγάπη, μα και η μουσική ήταν από τις πρώτες προτεραιότητές τους , στην καλλιέργεια του νου.
Κι ο άλλος φίλος, αυτός ο λάτρης της θεωρίας του μέτρου, ας μυηθεί κι αυτός περισσότερο στα των σπουδών του. Θα ξαναπάμε στα ανατολικά της Αθήνας, για να ικανοποιήσουμε ανάγκες διατροφής... Εκεί στους πρόποδες του "τρελλού", θα αναζητήσουμε πρώτα ακούσματα πνευματικά και μετά την ευφορία του αποστάγματος των σταφυλιών. Μη μου πεις πως δεν το θέλουμε όλοι της παρέας μας αυτό;
Καλημέρα φίλοι. Καλό δρόμο. Θα είμαι, νοερά, μαζί σας.
Κι όπως μου είπατε..."γευτείτε νέκταρ".
Θάθελα λοιπόν να πίναμε ένα καφεδάκι εκεί που, καθώς αντικρύζουμε τα δημιουργήματα των αρχαίων Αθηναίων, χαιρόμαστε από την ανθρώπινη επαφή και όχι μόνο. Ο καφές που έχουμε γευτεί άλλες φορές εκεί, έχει μια ιδιαίτερη γεύση. Θυμηθείτε που χαζεύαμε...τα βιβλία που παίρναμε, τις σχετικές συζητήσεις μας γι΄ αυτά, τις αναζητήσεις για τις αλήθειες της ζωής μας.
Φίλε Γιώργο σε ευχαριστώ για τις σκέψεις σου. Προσηλώνω τη σκέψη μου στα ακούσματά σου , προβληματίζομαι και προχωρώ. Με περίσκεψη μα και με λίγη "τρέλλα"... Κι ας μεγαλώνουν οι αριθμοί των μετρήσεων της ζωής μας. Αν η ζωή μας δεν είχε λίγη τρέλλα, πως θα πορευόμαστε φίλε;
Και καθώς το απόγευμα, έχοντας φορτίσει έστω και λίγο τις μπαταρίες του νου σου, θα μυείσαι όλο και πιό βαθειά στην μαθηματική σκέψη, να ανοίξεις... την μουσική που αδάπανα σου έδωσα. Μην ξεχνάς τη δύναμη των δονήσεων της τελευταίας. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήξεραν τι έκαναν και τι σπούδαζαν... Και τα μαθηματικά , η μεγάλη μας αγάπη, μα και η μουσική ήταν από τις πρώτες προτεραιότητές τους , στην καλλιέργεια του νου.
Κι ο άλλος φίλος, αυτός ο λάτρης της θεωρίας του μέτρου, ας μυηθεί κι αυτός περισσότερο στα των σπουδών του. Θα ξαναπάμε στα ανατολικά της Αθήνας, για να ικανοποιήσουμε ανάγκες διατροφής... Εκεί στους πρόποδες του "τρελλού", θα αναζητήσουμε πρώτα ακούσματα πνευματικά και μετά την ευφορία του αποστάγματος των σταφυλιών. Μη μου πεις πως δεν το θέλουμε όλοι της παρέας μας αυτό;
Καλημέρα φίλοι. Καλό δρόμο. Θα είμαι, νοερά, μαζί σας.
Κι όπως μου είπατε..."γευτείτε νέκταρ".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου