Σιωπηλή ηρωίδα

Καλημέρα και σε ευχαριστώ για τα σχόλια, εσένα που διαβάζεις τις αναρτήσεις μου. Θάθελα να σου πω πως κι εγώ θα κάνω μια μικρή ταπεινή, απλή πάντα , προσευχή για το θαύμα. Και ποτέ δε ξέρεις... Αυτό δεν μας δίδαξε η ζωή; Και σαν με αξιώσει ο Θεός να ξανάρθω εκεί, θα πάρω το φίλο μου και θα πάμε μια βόλτα με το αυτοκίνητο οι δυό μας. Θέλω να πάμε λίγο έξω απ΄τα Φραγκάτα. Κι εκεί κάτω από τις πράσινες φυλλωσιές που κραυγάζουν θρησκεία και ιστορία, να του καταθέσω τις δικές μου σκέψεις και τις δικές μου αγωνίες...Εκεί θέλω να του ανοίξω τη δική μου ψυχή. Και να του πω πως αισθάνομαι τα θέλω του. Να του πω κι άλλα. Πολλά άλλα... Φαίνεται ότι η μοίρα είναι πολύ σκληρή μαζί του... Μα υπάρχει και μια άλλη μοίρα, πιό αδιάκριτη, που του ανοίγει το μυαλό, του προσδίδει άλλες διαστάσεις, τον κάνει, όπως όλους τους χτυπημένους, να βλέπει τα πράγματα από άλλες οπτικές γωνίες. Όμως μιας και αναφέρθηκες στη μάνα... Η μάνα πάντα θα προσεύχεται για το κάθε παιδί της. Πάντα μαζί με το μοσχοθυμίαμα θα ψελλίζει λόγια της προσμονής, της ελπίδας και των δακρύων της που θέλει να γίνουν χαμόγελα. Η Παναγιά η Φιδούσα να ξέρεις πως ακούει... Απλά εμείς δεν είναι δυνατό να ερμηνεύσουμε τη σιωπή της. Ισως όμως αυτό το βλέμμα της Παναγιάς να μας δίνει και να της δίνει , της μάνας εννοώ, τη δύναμη που χρειάζεται. Ετσι αύριο μέρα γιορτής, μαζί με τη μικρή προσευχή για εκείνον, ας κάνουμε και μια άλλη για την ηρωίδα μάνα μα και για τον πατέρα. Να πιστεύεις πως ο απόηχος της δικής μας σκέψης θα φτάσει εκεί, στο νησί σου, και ίσως λίγο τους ξεκουράσει. Μα οι ήρωες δεν γεννήθηκαν για να είσαι ξεκούραστοι. Μη το ξεχνάς αυτό...