O ΄Ορμος των Υστερνίων

Στο μικρό εκκλησάκι αυτού του μικρού οικισμού άναψα ένα κερί και μια αυτοσχέδια προσευχή ψέλλισα... Μα κι εκείνα τα λόγια που άκουγα, απ το στόμα του ασπρομάλλη γέροντα ιερωμένου, δονούσαν πραγματικά το είναι μου και τη ψυχή μου. ΄Κείνη η παράκληση προς την Κυρία των Αγγέλων θα μου μείνει αξέχαστη. Το βράδυ η εικόνα του έναστρου ουρανού σε καλούσε σε αναχώρηση και η μουσική πρόσθετε άλλες διαστάσεις στο βίωμα των στιγμών... Η κουβεντούλα με τους ψαράδες γλύκαινε τη κουρασμένη σκέψη. Ανάβλεμμα του νου μου ένιωθα... Θέλω να ξαναπάω εκεί. Μα η μορφή εκείνου του ιερέα , και όχι μόνο..., ξέρω πως στο βάθος της μνήμης μου θα διατηρείται. Και δε θέλω να τη σβήσω. Πέρασαν κιόλας 26χρόνια από τότε, εκεί στον Όρμο Υστερνίων...