Σκέψεις και απολογισμός...

Μια μέρα γεμάτη από δράσεις σήμερα. Συναντήσεις στο σχολείο, ανταλλαγές απόψεων με συναδέλφους, συμμετοχή σε δύσκολες διαδικασίες που συμμετέχω με άλλη ιδιότητα και που δεν αφορά το σχολείο που υπηρετώ. Σκέψεις πολλές περνούν από το μυαλό μου και συγκρίσεις περισσότερες κάνω... Πολλές φορές με προβληματίζει η στάση μου, απέναντι στα γεγονότα. Και η αγωνία μου...Πως να βοηθήσω τον κάθε πολίτη που με βλέπει σαν το λύτη του δικού του προβλήματος; Πως θα χρησιμοποιήσω το νόμο για να γίνω αρωγός εκεί όπου προσδοκούν λύση από μένα; Ποιες μεθόδους θα χρησιμοποιήσω για να λύσω προβλήματα και όχι για να τα πολλαπλασιάσω; Αξίζει τούτη η φθορά για μένα; Και με τι αντίτιμο; Πολλά τα ερωτήματα....Δύσκολα απαντώ στον εαυτό μου. Αναλώνομαι , έτσι νιώθω. Κι όμως τούτη "η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα" πολιτεία με μια δική της φωνή με καλεί να υπερασπιστώ την χαμένη(;) της υπόληψη. Μπορώ να αρνηθώ άραγε; Μπορώ να "κατεβάζω ρολά" όταν η ίδια αυτή πολιτεία με όρισε για να τα "σηκώνω"; Μπορώ;
Και καθώς ο χρόνος τρέχει αμείλικτος... φτωχός ο απολογισμός μου , κατά μια έννοια. Δέκα πράγματα προγραμμάτισα το πρωί. Πολύ λιγότερα έκανα , έτσι νιώθω. Αναζητώ ευθύνες από εμένα. Τι θα είχαν να πουν οι αμερόληπτοι κριτές μου; Στήριγμά μου ένα και μοναδικό. Η συνείδησή μου. Αυτή περιέχει μια τεράστια ελεγκτική δύναμη... Κλονίζει γερές δομές... Μιλώ με τον εαυτό μου. Αναγνωρίζω σφάλματα και ολιγωρίες μου. Ολα αυτά δεν έγιναν με τη θέλησή μου. Τούτη την ώρα της απόλυτης ησυχίας της νύχτας σε αυτό τον ευλογημένο τόπο που βρίσκεται το σπίτι μου, υπόσχεση δίνω στουν εαυτό μου. Να γίνομαι καλύτερος παίρνοντας δύναμη από τα σφάλματά μου. Διεισδύω στη σκέψη μου και σε βάθος... Μια ελπίδα ξεχωρίζω... Το αύριο θα είναι καλύτερο από το σήμερα. Ανεβάζω την αυτοεκτίμησή μου. Οχι εγωιστικά, αλλά με περίσκεψη. Αύριο θέλω να είναι μια καλύτερη μέρα για μένα μα και για το κόσμο ολόκληρο. Γένοιτο!!!