Το 2005, όταν ο νομπελίστας Χάρολντ Πίτερ πήρε το ομώνυμο βραβείο λογοτεχνίας, δεν μπόρεσε να μεταβεί στη Σουηδική Ακαδημία επειδή τον είχε καταβάλει η νόσος από την οποία έπασχε. Έστειλε ένα μεστό νοημάτων και προβληματισμού μήνυμα και κατέληγε σε αυτό με τα παρακάτω...
«Πιστεύω ότι παρά τα τεράστια, υπαρκτά εμπόδια, υψίστης σημασίας υποχρέωση, που μας αφορά όλους εμάς τους πολίτες, είναι να έχουμε ατρόμητη, απαρέγκλιτη, άγρια πνευματική αποφασιστικότητα να ορίσουμε την πραγματική αλήθεια της ζωής μας και της κοινωνίας μας. Είναι επιτακτική ανάγκη. Εάν μια τέτοια στάση δεν ενσωματωθεί στο πολιτικό μας όραμα, δεν έχουμε καμία ελπίδα να αποκαταστήσουμε ό,τι σχεδόν έχουμε χάσει: την ανθρώπινη αξιοπρέπεια».*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου