Aπό το βιβλίο ΠΟΛΙΤΕΙΑ του Πλάτωνα...

Από το αθάνατο αυτό βιβλίο, λοιπόν,
Διαβάζω, συγκρατώ, προβληματίζομαι και μου αρέσει να το διαβάζομαι επειδή εκτός των άλλων επιβεβαιώνομαι...

Σκοπείσθαι δε, ω ευηθέστατε Σώκρατες

ουτωσί χρη,

ότι δίκαιος ανήρ αδίκου πανταχού έλαττον έχει.

Πρώτον μεν εν τοις προς αλλήλους συμβολαίοις,

όπου ο αν ο τοιούτος τω τοιούτω κοινωνήση,

ουδαμού αν εύροις εν τη διαλύσει της κοινωνίας πλέον

έχοντα τον δίκαιον του αδίκου αλλ΄έλαττον.

΄Επειτα εν τοις προς την πόλιν,

όταν τε τινές εισφοραί ώσιν,

ο μεν δίκαιος από των ίσων πλέον εισφέρει,

ο δ΄ έλαττον,

όταν τε λήψεις,

ο μεν ουδέν,

ο δε πολλά κερδαίνει.


Και η μετάφραση κατά το Ν.Μ. ΣΚΟΥΤΕΡΟΠΟΥΛΟ

Και το πράγμα, αφελέστατε Σωκράτη,πρέπει να το δεις έτσι, ότι δηλαδή ο

δίκαιος άνθρωπος συγκριτικά με τον άδικο βγαίνει παντοτε χαμένος. Πρώτον

στις ιδιωτικές συμφωνίες του ενός με τον άλλο, όποτε συμβεί ένας δίκαιος να

έχει δοσοληψία με έναν άδικο, πουθενα δεν θα δεις, στο τέλος της

δοσοληψίας, να έχει βγει κερδισμένος ο δίκαιος συγκριτικά με τον άδικο

αλλά μόνο ζημιωμένος. Έπειτα πάλι στις σχέσεις τους με το δημόσιο, και όταν

είναι να δώσουν κάποιες εισφορές, ο δίκαιος για ίση περιουσία δίνει

περισσότερα, ενώ ο άδικος λιγότερα, και όταν είναι να πάρουν, ο δίκαιος δεν

έχει κανένα όφελος ενώ απεναντίας ο άδικος έχει μεγάλο.


Μήπως κάνετε συνειρμούς;