Απόψε μετά από 28 χρόνια...

Δεν πίστευα πως θα σε ξανασυναντήσω αγαπητέ μου φίλε και αγαπητό μου παιδί που κάθισες στα θρανία του σχολείου που δίδαξα. Αν και όταν ερχόμουν στη Ραφήνα είχα μια ανεξήγητη διαίσθηση , ιδιαίτερα όταν πήγαινα στο Νίκο και στο Θοδωρή, πως θα σε συναντήσω μια μέρα. Περνούσα πολλές φορές από το εκκλησάκι που έμενες δίπλα του. Η ματιά μου σε αναζητούσε αλλά χανόταν στην απεραντοσύνη της θάλασσας και στα καράβια που πηγαίνουν στο νησί μου. Θυμόμουν όμως...Εκείνο το απλό ανεπιτήδευτο καθημερινό χαμόγελό σου σαν έφτανα σχολείο. Εκείνη την προσφορά σου να με βοηθήσεις σε κάθε μου επιθυμία. Κι εκείνο το κοκκίνισμα στα μάγουλά σου αν ο βαθμός του διαγωνίσματος που είχες γράψει δεν ήταν καλός... Θυμάμαι που μίλαγες στα παιδιά να κάνουν χώρο να περάσω, όταν δεν με έβλεπαν. Και φυσικά την υπουργική καρτούλα που μου έφερες και την πρόθεσή σου για βοήθεια από τον υπουργό, τότε....Πως να τα ξεχάσω μωρέ αυτά; Πως;
Οταν έμαθα από τη Ματίνα τι είχε συμβεί σε σένα, πάγωσα. Κατάλαβα πως εκείνο το χαμόγελό σου είχε μεταλλαχτεί σε δάκρυ πικρό. Ετσι συμβαίνει όταν οι αγαπημένοι μας ξεκινούν για απρόσμενες και ξαφνικές διαδρομές προς την αχερουσία. Κι εμείς μένουμε εδώ, προσπαθώντας να εξηγήσουμε τα ανεξήγητα και ακόμη χειρότερο για εμάς... Να εξηγήσουμε γιατί ο Δημιουργός μας υποβάλλει σε τέτοιες δοκιμασίες ενός ανελέητου πόνου...
Το έμαθες κι εσύ όμως όπως κι εγώ. Οχι, δεν διαβάσαμε κάποιο βιβλίο με κιτρινισμένες σελίδες. Διαβάσαμε το βιβλίο της ζωής όμως. Κι εκεί μάθαμε πολλά...Απόψε, με έκανες να νιώσω τη διαδρομή σου, να ψελλίσω ένα γιατί ,προς τα άνω... Να αναρωτηθώ πάλι, γιατί Θεέ μου; Ο δικός σου άγγελος, αυτός που σε καθοδηγεί από εκεί, γιατί σε καθοδηγεί και να είσαι σίγουρος γι αυτό, τράβηξε το δικό του μοναχικό και κουραστικό δρόμο, συμβολή στη δική σου πορεία, στη δική μου πορεία, στην πορεία όλων μας για να γίνουμε καλύτεροι και να μάθουμε να εκτιμούμε όσα μέχρι κάποιο σημείο δεν εκτιμούσαμε...
Γι αυτό να είσαι περήφανος για εκείνον. Ηταν δάσκαλός σου φίλε, έστω κι αν δε σου έδωσε στοιχεία γνώσης. Σε κατέστησε γνώστη του κεφαλαίου του βιβλίου που μας διδάσκει για τις αλήθειες της ζωής. Κι αυτό είναι ανεκτίμητο για εσένα , για εμένα, για όλους εμάς. Να είσαι σίγουρος πως από εκεί που είναι, βλέπει κι εκείνο το παλιό σχολείο που βρεθήκαμε κι ατενίζαμε τον Ευβοϊκό. Και μην αμφιβάλλεις πως θα εύχεται για εμάς. Να είσαι απόλυτα σίγουρος. Κι αυτό θα το κάνει γιατί είναι πάναγνος, σαν άγγελος που είναι. Θέλω να σου πω πως είμαι κι εγώ ευχαριστημένος επειδή σου μετέδωσα λίγες αξίες ζωής, όταν συναντήθηκαμε στις αίθουσες του Γυμνασίου της Ραφήνας. Καληνύχτα φίλε.