Σκέψεις για τη Γεωμετρία.

Από το βιβλίο του Πανεπιστημιακού κ. Πάρη Πάμφιλου "Έλασσον Γεωμετρικόν" σας παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα που μου άρεσε.



H Γεωμετρία είναι το κατ΄ εξοχήν μάθημα για την ανάπτυξη της κουλτούρας

της σκέψης. Υπάρχει και η κουλτούρα της μη-σκέψης, μάλιστα εξαιρετικά

διαδεδομένη. Η σκέψη σε κάθε ζήτημα είναι παρόμοια με αυτήν που

μαθαίνουμε στη Γεωμετρία: Συστηματική και κυρίως,συστημική.

Συστηματική, διότι οργανώνεται η γνώση από απλές αρχές (αξιώματα,

παραδοχές ) και προχωρά στη μελέτη και ανάλυση των συνεπειών τους.

Συστημική, διότι αυτοπεριοριζόμεθα σε ένα σύστημα, μία δομή , ένα

συγκρότημα εννοιών με κοινά χαρακτηριστικά, το οποίο μελετάμε και

αναλύουμε. Η διαδικασία αυτή είναι αντίθετη στην κουλτούρα της

μη-σκέψης, που χαρακτηρίζεται από την συλλεκτική δραστηριότητα, την

κατασκευή βάσης δεδομένων, πληροφοριών ανεπεξέργαστων και, εν πολλοίς,

άσχετων μεταξύ τους. Κατά τη γνώμη μου ο άνθρωπος έχει ανάγκη να

συγκεντρωθεί και να σκεφθεί πάνω σε αξιόλογα θέματα, ένα τη φορά, και η

Γεωμετρία είναι μοντέλο εξάσκησης αυτής της ικανότητας. Δοκιμασμένη για

αιώνες, πυρήνας γνώσης αστείρευτης και παραγωγικής, τόσο σε θεωρητικό

επίπεδο όσο και σε πρακτικές εφαρμογές. Πρέπει λοιπόν να επιστρέψει στην

θέση που της αξίζει στα σχολεία, χωρίς να αποδυναμώνεται από το κύριο

στοιχείο της που είναι η απόδειξη.


Κι αν θέλετε να διαβάσετε το βιβλίο του κ. καθηγητή πατείστε εδώ.

Συστημικός: Αυτός που αναφέρεται και χαρακτηρίζει ένα ολόκληρο σύστημα ή δίκτυο συστημάτων που συνδέονται και αλληλεξαρτώνται, που οφείλεται στο σύστημα, απορρέει από αυτό