Οφειλόμενος λόγος

Αφού κλείστε τη μουσική του ιστολόγιου ακούστε, απολαύστε μουσική!!!

Αυτή η μουσική που επέλεξα μου αρέσει ιδιαίτερα. Έχει ξεχωριστές δονήσεις.
Ήχος ενός αντριώτικου απογεύματος!!! Ήχος ενός αναβλέμματος!!! Ήχος μιας επιλογής συναισθημάτων!!! Σε εκείνη τη σκυταλοδρομία οι δονήσεις τούτου του ακούσματος έπαιζαν το δικό τους ρόλο...Και οι γλάροι στο Στιβάρι της Ανδρου πετούσαν σε κυκλικές πορείες δίχως εφαπτόμενες...
Κατέβηκα στο μικρό δρομάκι... Οι μνήμες των περασμένων δεκαετιών ανασύρθηκαν έντονες μπρος μου. Θυμήθηκα τις κουβεντούλες με τη μάνα μου. Και τι δε θυμήθηκα...Μα κι εκείνο το λόγο του συγγενικού μου προσώπου..."Σε βλέπει από ψηλά κι εύχεται για σένα. Να είσαι σίγουρος".
Έκοψα ένα μικρό αγριολούλουδο και τόβαλα στ΄ανθοδοχείο της ψυχής μου. Ήταν ένα λουλούδι απ το νησί της ασύγκριτης ομορφιάς. Ένιωσα το άρωμα που για μένα ήταν έντονο. Πολλές φορές οι εγκεφαλικές λειτουργίες δεν εξηγούνται... Σήκωσα το κεφάλι ψηλά και μια δική μου, καταδική μου ευχή έφυγε...
"Σ΄ ευχαριστώ Θεέ μου", ψέλλισα.
Μα η απορία ακόμη ματώνει τη σκέψη μου. Γιατί τόσο ψέμα, γιατί τόση υποκρισία Θεέ μου; Πότε οι "άνθρωποι" θα γίνουμε άνθρωποι;