Οι λέξεις και οι σκέψεις...

Διάβασα το σύντομο σχόλιο που πήρα στην ηλεκτρονική μου θυρίδα....

Η άποψή μου είναι...Ναι, οι λέξεις δείχνουν να τελειώνουν. Μα δεν είναι έτσι...Αν ανακαλέσεις τις θύμησες, θα τις ακούς πάλι να δονούν. Θα ακούσεις τους φθόγγους και τις συλλαβές. Θα θυμηθείς όλες τις εύηχες λέξεις και θα σου γεννηθεί η επιθυμία να τις ξανακούσεις, ίσως. Και αναφέρομαι γενικά. Οι λέξεις δεν έμειναν στο παρελθόν. Υπάρχουν και τώρα και θα υπάρχουν στο μέλλον. Αλλως τε, αν έλεγε κάποιος να καταγράψουμε τις σκέψεις...με λέξεις δε θα τις καταγράφαμε;;;
Οι σκέψεις τώρα...Αυτές έχουν μιαν άλλη διάσταση...Σκέφτεσαι τα γεγονότα, της μέρας, της νύχτας, του χειμώνα, του θέρους, της άνοιξης, του φθινόπωρου. Θέλοντας και μη ο καθένας μας κάνει το δικό του απολογισμό. Και τούτο συμβαίνει από το μικρό παιδί ως τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας. Αλήθεια πόση ευλογία θα μας χάριζε ο Κύριος αν τους είχαμε εδώ δίπλα μας και ζητούσαμε τη συμβουλή τους, για τη ζωή μας....Μα ας είναι η μνήμη τους ζωντανή για τον καθένα από εμάς.
Οι σκέψεις ξέρεις...δε τιθασεύονται...Πετούν γύρω μας και μας ηρεμούν ή μας βασανίζουν. Ανάλογα με το τι πράξαμε, ανάλογα με το πως βλέπουμε τα πράγματα, συμβαίνει το ένα ή το άλλο. Όμως οι σκέψεις σίγουρα κουβαλούν μαζί τους τον απόηχο των λέξεων...Και οι λέξεις ακούστηκαν και θα ακούγονται όσο θα υπάρχουν άνθρωποι σε τούτο το πλανήτη...

Κατέγραψα κι εγώ τις δικές μου μνήμες στα σημειωματάρια της ύπαρξής μου. Πορεύομαι με αυτοσυνειδησία, κάνω τη δική μου αυτοεξέταση, όπως πρέπει να κάνω. Πορεύομαι, κι όπως είναι φυσικό, τα γιατί κυριαρχούν σε αριθμό...Μα στη ζωή τούτη έμαθα και δυστυχώς το μαθαίνουμε όλοι οι άνθρωποι, πως στα πολύ περισσότερα γιατί δεν υπάρχει διότι... Τούτο ισχύει πιστεύω...
Συμφωνείτε ή διαφωνείτε, έγραψα τούτες τις λέξεις για να εκφράσω τις σκέψεις μου, την ταπεινή μου άποψη πάνω σε ένα e-mail που πήρα. Και συνοψίζοντας....για μένα δε σταμάτησαν ούτε οι λέξεις ούτε οι σκέψεις. Καλό και δροσερό βράδυ να έχουμε!!!