Xτες βράδυ στην ΕΤ1.

Καλη μου φίλη, χτες βράδυ σε είδα φυσικά στο κανάλι της ΕΡΤ.
Σε είδα και θυμήθηκα τόσα πολλά γεγονότα και τόσες πολλές στιγμές της νιότης μου.
Σε είδα και θυμήθηκα και πάλι το σχολείο μας καθώς ο φακός έδειχνε τα λευκώματα, που έχεις την προνομία να διατηρείς από τότε ίσαμε σήμερα.
Σε είδα και χάρηκα για την νοσταλγία και την αγάπη που εξέφραζες για το σχολείο μας.
Μέχρι και το όνομα του οδηγού μας άκουσα καθώς μιλούσες με τη Ντόρα και θυμήθηκα τα δρομολόγια του σχολικού μας λεωφορείου.
Είδα φευγαλέα και τη φωτογραφία της θείας σου και κείνη τη στιγμή ένιωσα λες και ήταν χτες...
Είδα τη κίνηση των λεωφόρων, άκουσα για τον αδελφό σου το Γιάννη, σε είδα να τριγυρνάς στο Jbeil...
Είδα το χώρο εργασίας σου, την Ελληνική Λέσχη και προσπαθούσα μέσα από τη μικρή οθόνη να διακρίνω που ακριβώς βρίσκεται, καθώς στη μνήμη μου διατηρώ ακόμη την τότε θέση της , πάνω από το λιμάνι...
Και καθώς είδα τη φίλη σου και συμμαθήτρια του τότε, έφερα στη μνήμη μου, λόγω του επιθέτου της, τη περιοχή των πολυτελών ξενοδοχείων...Δεν ξέρω αν κι εσύ ξέρεις πως εκεί στις αρχές της Rue Bliss, σε ένα νεοκλασσικό κτίριο έμενε ο ποιητής των... ασπαλάθων, καθώς υπηρετούσε ως Πρέσβυς της Ελλάδας στην όμορφη αυτή χώρα.
Άκουσα για τα καταφύγια που δεν είχα τη δυσάρεστη εμπειρία, όπως εσύ, να διαβιώσω μέσα σ΄ αυτά. Άκουσα για τη γειτονιά σου, το Bourj Hammoud που κι εγώ πέρασα από εκεί, είχα φίλους εκεί, μίλησα με ανθρώπους εκεί, και αν και ξένος, δεν ένιωσα ποτέ ξένος εκεί!!!
Σε είδα και αποφάνθηκα...Εχουν αλλάξει πολλά, σχεδόν όλα...
Ενα δεν άλλαξε...Η αγάπη σου μα και η αγάπη μου για τα χρόνια της νιότης μας...Για όλα εκείνα που ζήσαμε ως συμμαθητές στο σχολείο στο Mkalles.

Nα είμαστε όλοι μας καλά και να θυμόμαστε. Για να παίρνουμε δύναμη για τις ανηφόρες της ζωής μας.