Για ΄κείνη...

Σα φτάσεις στο νησί...

Σαν ανηφορίζεις για τα Ψηλού...

Σα διακρίνεις την αύρα της εκεί...

Σα περάσεις από εκεί που άφησε ανεξίτηλα ίχνη της ζωής της...

Να θυμάσαι...."απόνερα" άφηνε ατο πέρασμά της...

Και σα κατέβεις προς τη Χώρα μετά...

εύκολα θα ξεχωρίσεις το γαλακτισμένο σπίτι....

Στάσου λίγο εκεί κι ας φυσάει ο αντριώτικος βοριάς...

Μίλησε με τις θύμησες εκεί...

Μη ξεδιψάσεις από το νερό της λήθης στα σκαλοπάτια 

που βρέχονται απ την αρμύρα της θάλασσας...

Αρόδο είναι η ψυχή της και μας βλέπει...

Κόψε λίγο αντριώτικο γιασεμί κι απόθεσέ το εκεί...

Για ΄κείνη.

Για τη μάνα.

Για τη μάνα μου.