Στη Ι. Μονή Παντοκράτορος σήμερα...

Η Ι. Μονή από το χώρο σταθμευσης των αυτοκινήτων

Η εκκλησία της Ι. Μονής.

O Πύργος στην είσοδο

Φιλοξενία στον επισκέπτη, Δ/ντή του Γ/σίου Μαραθώνα.

Το είχα σκεφτεί πολλές φορές. Μα πάντα κάτι τύχαινε και δε μπορούσα να κάνω πράξη τη σκέψη μου. Να επισκεφθώ δηλ. το Μοναστήρι του Παντοκράτορος, στη Περιοχή Νταού Πεντέλης. Πήγα κάμποσες φορές βράδυ όμως εκεί και φυσικά το μοναστήρι ήταν κλειστό για επισκέπτες. Αφορμή των βραδυνών μου μεταβάσεων οι νοστιμιές μιας γειτονικής ταβέρνας...που όπως και να το κάνεις αυξάνουν τις μετρήσεις της χοληστερίνης...Μα αδυναμίες είναι αυτές....

΄Ετσι σήμερα το πρωί καθώς βρήκα την ευκαιρία πετάχτηκα ως εκεί. Είχα επισκεφθεί ξανά το μοναστήρι στις αρχές της δεκαετίας του 1980 μα και στο 1966 όταν με την τότε 29η Ομάδα Προσκόπων της Τ.Ε. Λυκαβηττού είχαμε κατασκηνώσει έξω ακριβώς από την είσοδο του Μοναστηριού...

Με εντυπωσίασε η ιστορία του τόπου όπως μου τη διηγήθηκε μια μοναχή. Τόπος αγιασμένος , προσφέρει ευκαιρία για πρόσληψη γαλήνης και ανασυγκρότησης της σκέψης του κάθε επισκέπτη, πιστεύω. Άκουσα με προσοχή τα γεγονότα του παρελθόντος και δεν ήξερα φυσικά πως η εκκλησία του Αη Γιώργη του Βρανά εδώ στο Μαραθώνα μα και το μικρό εκκλησάκι στον Αγιο Αντρέα λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, ήταν μετόχια της Μονής Παντοκράτορος.

Ευχαριστώ και από εδώ τη σεβαστή Γερόντισσα Στυλιανή, Ηγουμένη του Μοναστηριού, για τα δώρα της προς εμέ. Τόσο ο ψηφιακός δίσκος όσο και η περίτεχνη εικόνα που μου δώρησε θα είναι αφορμή για μια ακόμη προσευχή μου στις δύσκολες ώρες.

'Εφυγα από το Μοναστήρι νωρίς με γεμάτες μπαταρίες. Θυμήθηκα τις στιγμές με τους φίλους προσκόπους μόλις είδα τα μεγάλα πλατάνια στην είσοδο....Χρόνια της νιότης μας, αξέχαστα. Έφυγα από εκεί καθώς είχα καταθέσει μια μικρή αυτοσχέδια προσευχή για βοήθεια στη ζωή μου όσες φορές αντιμετωπίζω δυσκολίες. Και έφυγα με τη βεβαιότητα πως οι οσιομάρτυρες που εσφαγιάσθησαν εκεί μα και ο Παντοκράτωρ θα έρχονται αρωγοί στο διάβα μου.