Από το "ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ"...

Με αφορμή μια χτεσινή κουβέντα για την ποίηση του Αιγαιολάτρη Νομπελίστα. Μια κουβέντα έμπλεη από προβληματισμό και συνεισφορά πνεύματος...Παραθέτω ένεκεν αυτής...

«ΑΛΛΑ ΠΡΩΤΑ θα δεις την ερημιά και θα της δώσεις
το δικό σου νόημα» είπε

        «Πριν από την καρδιά σου θα 'ναι αυτή
        και μετά πάλι αυτή θ' ακολουθήσει

            Τούτο μόνο να ξέρεις:
            Ό,τι σώσεις μες στην αστραπή
            καθαρό στον αιώνα θα διαρκέσει» 

 

 

Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική·
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Όμηρου.

        Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Όμηρου.
Εκεί σπάροι και πέρκες

        ανεμόδαρτα ρήματα
ρεύματα πράσινα μες στα γαλάζια

        όσα είδα στα σπλάχνα μου ν' ανάβουνε
σφουγγάρια, μέδουσες

        με τα πρώτα λόγια των Σειρήνων
όστρακα ρόδινα με τα πρώτα μαύρα ρίγη.

 

 

Οδ. Ελύτης

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ