Απ΄τον κήπο του προφήτη...

Από τον αγαπητό και εκλεκτό φίλο μα και ξεχωριστό συνάδελφο  Γιάννη Λιάπη έλαβα με e-mail το παρακάτω κείμενο από το βιβλίο του Χαλίλ Γκιμπράν "Ο προφήτης".

"Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα  που δεν το ύφανε.

Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ' τη σοδειά του.

Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.
Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στην πομπή της κηδείας.

Που δε συμφιλιώνεται παρά μονάχα μεσ' τα ερείπιά του.
Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και στην πέτρα.
Το έθνος να λυπάστε που 'χει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.
Το έθνος να λυπάστε που 'χει σοφούς από χρόνια βουβαμένους."

 Φίλε Γιάννη σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Εχω διαβάσει αρκετά έργα του Γκιμπράν και μου αρέσει ιδιαίτερα η γραφή του. Προφητικό τούτο το κείμενο για την Ελλάδα που αγαπάμε και προβληματιζόμαστε. Τούτο το κείμενο και η αποστολή του επιβεβαιώνει, πως ισχύει και για εμάς, μια άποψη ενός άλλου εκλεκτού μας συναδέλφου, ο οποίος μου είπε πως...."Είμαι καταδικασμένος να ζω σαν μαθηματικός"...