Μεταφορέας λήθης...

Kείνη την άνοιξη...

Το δρομολόγιο σου από ράφι σε ράφι...

Άψυχη,οστέινη η ύπαρξή σου...

Κι εγώ μεταφορέας μιας λήθης...

Πως μπορούσε να γίνει αυτό αλήθεια;

΄Κείνη την προθύστερη άνοιξη σε  είχε κερδίσει ο θάνατος

στον αγώνα σου  να βιώσεις τ΄ άνθη της ζωής...

Σ΄ εκείνη την απόκρυφη σιγή του Υμητού

φανταζόμουν το παγωμένο σου χαμόγελο...