Κυριακή 17 Δεκέμβρη 1939.
Το μουσείο της Ακρόπολης είναι το ωραιότερο μουσείο που ξέρω. Αναπαύει. Είναι μικρό και όλα σου μιλούν εκεί μέσα και μιλούν αναμεταξύ τους. Τ΄ ακούς, τα παρακολουθείς. Χαμόγελα και καμπύλες, ζωντανές μέσα σου, κάτω από τους φοβερούς θεούς και τα τέρατα των παλιών αετωμάτων. Η φυσική και η υπερφυσική ζωή τόσο καλά αρμονισμένες σ΄ ένα τόσο μικρό τόπο. Κομμάτια σωμάτων που ανασαίνουν ακόμα. Δείχνουν ό,τι έγινε καλύτερο και αργότερα και πάντα, υποθέτω, στην Ελλάδα. Εδώ μπορώ να συνδέσω, εύκολα, τον Αισχύλο, τον Ερωτόκριτο, τον Μακρυγιάννη και ό,τι υποφερτό θα μπορούσα να κάνω εγώ ο ίδιος.
Γιώργος Σεφέρης, Μέρες Γ΄, Σελ 155
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου