Μέσα από το facebook , και το έχω ξαναπεί, ήρθα σε επαφή με πολλές φίλες και φίλους, με συμμαθητές και συμμαθήτριες από τα χρόνια της νιότης μου. Θυμήθηκα και θυμηθήκαμε χρόνια όμορφα, στιγμές της εφηβείας μας και τόσα άλλα. Μα προχτές βράδυ η συνομιλία μέσω του f/b με ταξίδεψε τόσο "ζωντανά" προς τα πίσω. Με πήγε σε κάποια χρόνια που τα θεωρώ απ τα καλύτερα της γήινης διαδρομής μου. Κι ήρθε εκείνο το μεταμεσονύχτιο τηλεφώνημα με μια συμμαθήτρια που εκτιμώ απεριόριστα, επειδή έδειξε πως τα βόλια ενός εμφύλιου σπαραγμού, όσο οδύνη κι αν προκαλούν, μπορούν να μετασχηματιστούν σε άρωμα και δύναμη ζωής....
Κι από τη γη των Φοινίκων , λοιπόν, μαζί με το τηλεφώνημα που μετέδωσε δονήσεις ζωής ένθεν και ένθεν, ήρθαν με mail φωτογραφίες που με συγκίνησαν και καθήλωσαν το βλέμμα μου...σ΄ αυτές. Το σπίτι μου, η πολυκατοικία που έμενα εκεί, πριν 43 ολόκληρα χρόνια, υπάρχει, δε την κατάστρεψαν τα βόλια του μίσους και της φωτιάς.
Τερέζα σ΄ευχαριστώ πολύ για το μήνυμα και τις φωτό. Να είσαι πάντα καλά με τον άντρα σου και τα παιδιά σας και να θυμάσαι μπήκα σε...waiting list για το Beirut International Airport.
Kαλή Χρονιά για όλους σας, με υγεία, ευτυχία, ανάβλεμμα και γαλήνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου