Μετά από 35 χρονιά ξανά λοιπόν στη μεγάλη αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Είχα ορκιστεί τότε εκεί, στα τέλη του Απρίλη του 1977, ως πτυχιούχος των Μαθηματικών και σήμερα βρέθηκα ξανα για την ορκωμοσία της κόρης μου, ως πτυχιούχου της Ελλην. Φιλολογίας.
Πρύτανης τότε ο Καθηγητής της Παιδιατρικής Νικ. Ματσανιώτης και σήμερα ο Καθηγητής της Φιλοσοφίας Θ. Πελεγρίνης.
Πρύτανης τότε ο Καθηγητής της Παιδιατρικής Νικ. Ματσανιώτης και σήμερα ο Καθηγητής της Φιλοσοφίας Θ. Πελεγρίνης.
Στιγμές συγκίνησης έζησα σήμερα και δικαιολογημένα πιστεύω...
Την ώρα που τα φλας των φωτογράφων άστραφταν εγώ ευχόμουν και ονειρευόμουν για το παιδί μου.
Σκέφτηκα τη διαδρομή της στα θρανία, στα φοιτητικά έδρανα, τα ξενύχτια της για τη γνώση.
Ολοι και όλες οι πτυχιούχοι χαμογελούσαν...Κι ευχήθηκα ο καλός Θεός της Ελλάδας μας να βοηθήσει αυτά τα νέα παιδιά να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους, επειδή οι καιροί είναι όντως δύσκολοι, πολύ δύσκολοι.
Δε ξέρω αν εμείς οι μεγαλύτεροι έχουμε την απαιτούμενη αυτοσυνειδησία ώστε να αποτινάξουμε τα βαρίδια εκείνων των συμπεριφορών που μας έφτασαν στο σημερινό χάλι...και να βοηθήσουμε έτσι τα παιδιά μας...
Σίγουρα όμως φτιάξαμε ένα πολύ διαβρωμένο κοινωνικό ιστό για τις νέες γενιές.
Τούτη τη μέρα όμως της συγκίνησης μα και του χαμόγελου ας εύχομαι τα καλύτερα για το παιδί μου, για τα παιδιά μας.
Είθε εκείνα να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν όσα εμείς δε μπορέσαμε.
ΓΕΝΟΙΤΟ!!!
Μια ομάδα νέων πτυχιούχων
Στιγμιότυπο.
Αναμένοντας την άφιξη του Πρύτανη.
Το κεντρικό του Ε.Κ.Π.Α.
Η σκάλα από την Αίθουσα τελετών προς την κεντρική είσοδο.
Η μεγάλη Αίθουσα Τελετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου