Χτες βράδυ εκεί, στη μικρή πλατεία ενός παρελθόντος που έφυγε ανεπιστρεπτί...Κι εκεί δίπλα απ τη συνηθισμένη σύναξη διαγενομένων των Σαββάτων, εκεί , ανάμεσα στην τέρψη της γεύσης και της κουβεντούλας, μια μικρή παρέα. Ο εκδότης με τη σύντροφό του , που είχαμε συναντηθεί στο πιό βόρειο χωριό της Ανδρου, παρέα με το καθηγητή και τη δική του σύντροφο. Λίγα μέτρα πιό πέρα εγώ, να θυμάμαι και να μονολογώ...Πόσο μικρός που είναι ο κόσμος μα και πόσο γρήγορα περνούν οι μέρες της ζωής μας; Ιδιαίτερα μάλιστα όταν ξεφορτωνόμαστε απ΄τα κάθε είδους βαρίδια....
Eπισκέπτεστε το ιστολόγιο του Δημ. Σπυρόπουλου, Καθηγητή Μαθηματικών. Θέλω να σας επισημάνω οτι τα μαθηματικά που είχα την προνομία να σπουδάσω είναι ένα εργαλείο σκέψης και προβληματισμού. Χαίρομαι να το χρησιμοποιώ στη ζωή μου... Kι όπως είπε ο μεγάλος Κ. Παλαμάς "Κι αν πλήθος τ΄άσχημα, κι αν είν΄ τ΄ άδεια αφέντες, φτάνει μια σκέψη, μια ψυχή, φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω, να δώσουμε νόημα στων πολλών την ύπαρξη. ΄Ενας φτάνει..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου