Σχοινιάς...

Σχοινιάς!!

 

Εισερχόμαστε από την έξοδο κινδύνου.

Για όσο χρόνο  μπορούμε να πάμε  εκεί.

Σε κάθε σπιθαμή γης, στη θαλασσινή εσχατιά  του δήμου μας.

Εκεί αφήσαμε κι αφήνουμε ένα κομμάτι της ψυχής μας.

Θέλουμε να ερχόμαστε από τη θάλασσα  και να πηγαίνουμε στη θάλασσα, στο πευκοδάσος του Σχοινιά και τον υγροβιότοπο.

Εκεί…να  πετάμε ψηλά με τα πουλιά του βάλτου.

Κι από εκεί,  ψηλά, αντάμα με τις αποχρώσεις του ουράνιου τόξου  να μας γεμίζει περηφάνια ο τόπος μας.

Ο Μαραθώνας μας. Επειδή Μαραθώνας σημαίνει πολιτισμό.

Δεν ξεχνάμε πως  απέναντι στις κραυγές της βίας  οι γενναίοι αντιφώνησαν  τις ιδέες της ελευθερίας.

Θέλουμε να τιμούμε το τελευταίο τους ενδιαίτημα.

Οχι, δε σκύβω στο ιερό χώμα του Τύμβου για να ακούσω τις καρδιές των Αθηναίων.

Σκύβω στη δική μου καρδιά να ακούσω τους παλμούς της για εκείνους τους ήρωες…..

Μα σαν πετάμε ψηλά εκεί…..

Ένα βλέμμα, μια θλίψη, ένα ερώτημα, μια διαπίστωση

Από εκεί  βλέπουμε το  πολιτισμό μας να μετριέται με τα απορρίματα,τις πλαστικές σακούλες, τα ριγμένα μπάζα, τα σάπια ξύλα.

Γι΄  αυτό….

Υψώσαμε σημαία από ύφασμα απλό μα κεντημένη με το χρώμα της ορμής της νιότης μας.

Φωνάξαμε λόγια ακατάληπτα για πολλούς.

Όχι λόγια απλά, μα   στίχους  με τη ζεστασιά της καρδιάς.

Ναι, όλοι σας καταλάβατε….

Κάποιοι κρυφτήκατε στα τσιμεντένια σας τείχη.

Στον απλό και μεστό λόγο μας προτάξατε την ειρωνεία σας.

Μα εμείς θέλουμε να είμαστε απρόβλεπτοι.

Δεν ξεχνούμε ότι ενοχλούμε…..

Ε! Είναι κι οι άλλοι που μας θέλουν φωνές «εν τη ερήμω»….

Θέλουμε να είμαστε σε εγρήγορση.

Για το μέλλον.

Το δικό σας αλλά  και το δικό μας.

Κάτι πρέπει να γίνει.

Θέλουμε η φωνή μας να ακουστεί μακριά.

Θέλουμε να είναι και να γίνει ισχυρή.

Θέλουμε να είμαστε και να κάνουμε τις νέες γενιές συνειδητοποιημένους πολίτες.

Διαπιστώσαμε πως…

η σχέση μεταξύ της περιβαλλοντικής υποβάθμισης και των λόγων που την

Προκαλούν είναι αυταπόδεικτη.

Θέλουμε να συμβεί κάτι εντελώς διαφορετικό από το να καθόμαστε και να συζητούμε τα αίτια.

Κι αυτό το κάτι λέγεται ΔΡΑΣΗ!!!

Ναι κρατάμε το διαβατήριο με τη θεώρηση και τη σφραγίδα μιας πανάρχαιης πατρίδας.

Στα σύνορα του τόπου μας είναι άοπλοι οι φρουροί.

Και τα φυλάκια αυτών των συνόρων γεμάτα από τα πτηνά του υγροβιότοπου.

Και στην ενδοχώρα εμείς….

Οι εραστές της γης μας, του ιδιαίτερου αυτού τόπου που ζούμε κι εργαζόμαστε.

Και σαν ατενίζει καθένας από εμάς τις ομορφιές του που θαμπώνουν

Ας τραγουδά τα λόγια του λαϊκού στιχουργού..

Αγγίζω όνειρα που είχα από παιδί

Και το σκοτάδι κλείνω να ναι πάντα απ΄ έξω,

Αν τύχει και περάσει κάποιος να τα δει

Όλα τα χρώματα θα βάλω και θα τρέξω…

Από ομιλία μου στο κέντρο προβολής μαραθωνίου δρόμου στο Μαραθώνα