Aπόψε...

Απόψε τα βήματά μου στην οδό ονείρων και κατ΄ άλλους στο μονοπάτι των στοχασμών, δίπλα απ τη θάλασσα, εδώ στη γη της ελευθερίας...Αρχισα το διάβα μου αργά, σαν ο ήλιος είχε δύσει. Αν και το σκοτάδι έπεφτε σιγά-σιγά είχα ανεβασμένη διάθεση. Οι μνήμες σε έξαρξη....Οι πρόσφατες συνέχιζαν να φορτίζουν τις μπαταρίες της ψυχής και εκείνες που παρέπεμπαν στο παρελθόν με δικαίωναν και ψιθύριζαν..."καλά πορεύτηκες". Ρώτησα...εμένα αν συμφωνούσα. Καταφατική ήταν η απάντηση...Τότε, τις σκέψεις διέκοψαν το πλησιάσμα δυό όμορφων αδέσποτων....Μου μίλησαν και τους μίλησα....Συννενοηθήκαμε....Η γλώσσα του σώματος πολλές φορές είναι πολύ εκφραστική και τα αληθή λέγει... Σα βρέθηκα έξω απ την Αγ. Κυριακή, εκείνο το θαλασσί με το λευκό του τοίχου της με παρακίνησαν σ΄ένα νοερό ταξίδι...Δε τ΄ αρνήθηκα...Επειδή είναι όμορφα αυτά τα ταξίδια.... Καθώς προχώρησα νότια... σκέψεις, εικόνες, προβληματισμοί, στοχασμοί, ελπίδες...Συνέχιζα να ήμουν ευδιάθετος....Είχα ζωγραφίσει με ζωηρά χρώματα μονοπάτια του παρόντος μα και του παρελθόντος....Και ξαφνικά η μυρωδιά από ένα ανθισμένο γιασεμί με έκανε να αναρωτηθώ....για εκείνα...Πάει πέρασαν, είπα. Ενιωσα πως έχω ξαποστάσει...Ενιωσα το απάγγειασμα της ψυχής...Και συνέχισα το περπάτημα....Είχα δώσει μια υπόσχεση πως θα το αρχίσω!!!