Με αφορμή τη σημερινή γιορτή της Παναγίας της Θεοσκέπαστης στην Ανδρο.

 

Η Θεοσκέπαστη στη Χώρα της Ανδρου. 

 

...Όσο προχωράμε, τόσο το μισοσκόταδο γίνεται μεγαλύτερο.
Ακούγονται οι πατούσες στο έδαφος, πάνω στις πλάκες,
που είναι στην άκρη τους φαγωμένες, ανώμαλες.
Μερικές γυναίκες κρατάνε στα χέρια τους κεριά,
τ΄αγόρια και τα κορίτσια, λες κι έχουνε πληθύνει τώρα,
τα βλέπεις κάθε τόσο να συμμαζεύουνε το μαλλί τους καθώς το χτυπάει ο άνεμος,
που γίνεται πιο φρέσκος και πιό δυνατός και μυρίζει έντονα θάλασσα.
Ξάστερος διάφανος είναι πλέον ο ουρανός. Σαν να υπάρχει κάπου ψηλά ένας μαγνήτης
που αφαιρεί βάρος από  τα πράγματα κι από εμάς τους ίδιους.

Τέλος βγαίνουμε πάνω σε μια πελώρια ταράτσα κάτασπρη,
κρεμαστή πάνω απ'το πέλαγος.
Αλήθεια, εδώ η ψυχή σου νιώθει Θεοσκέπαστη.
Από την είσοδο της μικρής εκκλησίας αριστερά κι ανάμεσα στα χρυσά φώτα και τις ψαλμωδίες,
κομμάτια τέμπλου κι άλλα ξυλόγλυπτα ιερά αντικείμενα, δω κι εκεί, χάμου απιθωμένα.
Όλος ο χρόνος, ο πριν, ο μετά εκμηδενισμένοι, καμωμένοι αθανασία.

Μυρίζει βρεμένο σώμα Ελλάδας και Μητέρα πάνγλυκη.

Οδυσσέας Ελύτης