Πέρασαν 25 χρόνια....

Πέρασαν κι όλας 25 χρόνια από τότε που έφυγες!!! Ηταν σαν σήμερα. Σαν σήμερα που όπως έγραφα...
"Εμεινες καρδιά μου ένα άχρωμο θαμπό όνειρο"
Πραγματικά δε θέλω να σπαταλώ τις θύμησές μου για εκείνο το ταξίδι σου.... Δε μπορώ όμως.....Αγκάλιασα σφιχτά τη μοναξιά μου τότε ,κι ο νους μου δε μπόρεσε να βρει καταφύγιο.
Αλήθεια...γιατί δε σκέφτηκες πως θα ήταν τόσο οδυνηρό για μένα να αναλάβω το ρόλο του λεμβούχου της σχεδίας σου, προς την Αχερουσία.....εκείνο το πρωινό....
Η μνήμη μου λοιπόν έντονα γυρνάει στη σύντομη παρουσία σου σε τούτο το πλανήτη, ιδιαίτερα σήμερα.
Να μου φιλήσεις το πατέρα και τη μάνα εκεί που βρίσκεστε!!!
Μη ξεχάσεις....όπως δε σας ξεχνώ κι εγώ.
Εδώ....,στην εργασία που τίμησες, στα γραφεία της Διεθνούς Καθολικής Επιτροπής για τους Πρόσφυγες!!!