Σήμερα, μεγάλη Παρασκευή....

Σήμερα...είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως θα περάσω από εκεί, εκεί ψηλά στον Υμηττό..., όπου το τελευταίο ενδιαίτημά σας!!! Κάθε φορά που έρχομαι εκεί, πυρρακτώνονται οι μνήμες για εσάς... Κάθε φορά που σας επισκέπτομαι...νιώθω μοναξιά. Είναι φυσικό, εύλογο....Ξέρω , βεβαίως πως αναπαύεστε σε έναν άλλο κόσμο, σε έναν άλλο χωροχρόνο...Ένιωσα άσχημα όμως βλέποντας να έχουν αφαιρεθεί ότι είχαν αφαιρεθεί.....Η κρίση των Ελλήνων έχει φτάσει σε έσχατα επίπεδα και φοβάμαι πως κατηφορίζει κι άλλο....την κλίμακα των αξιών.
Κατεβαίνοντας το στενό δρόμο, δίπλα απ τα πεύκα του "τρελλού" πέρασα, όπως κάνω σχεδόν πάντα στις επισκέψεις μου στον τόπο αυτό, κι απ το τελευταίο ενδιαίτημα του ήρωα των Υμίων...Ευτυχώς το κοντάρι με την Ελληνική σημαία, δεν το είχαν κλέψει οι βέβηλοι....Ηταν εκεί για να θυμίζει τη θυσία του παλλικαριού , προσφορά ζωής στη πατρίδα!!! Του εναπόθεσα νοερά λίγα κλαδιά αγριελιάς, από τούτη τη γη, τη γη της ελευθερίας, απ τη γη που βρίσκεται η Δ.Ε.Ν με τα ελικόπτερα που διασχίζουν τους ουρανούς του Αρχιπελάγους. Αναπαυμένη να είναι η ψυχή του. Και να προσδοκά Ανάσταση νεκρών!!!