Aπόψε...

Απόψε μετά από μια επίσκεψη της "ανάγκης" στη Νεάπολη , κάτω απ τον Λυκαβηττό, δεν ήταν δυνατό παρά να ξεσηκωθούν οι θύμησες στη γειτονιά της πρώτης νιότης μου... Πέρασα από τόσα και τόσα μέρη και θυμήθηκα τόσα και τόσα μα και τους αγαπημένους κι αγαπημένες μου που έφυγαν νωρίς ή αργά...
Το σπίτι που έμενε ο πατέρας στη Κατοχή, το σπίτι που εκεί γεννήθηκα, το αλσύλιο του Αη Νικόλα που έπαιζα, τη πλατεία πλάι απ τη Νομική που πέρναγα συχνά, το σχολείο μου, αυτό το θαυμάσιο σχολείο της γνώσης, τη Βαρβάκειο Σχολή, την εκκλησία του Αη Νικόλα και τόσα μα τόσα άλλα. Έπιασα τον εαυτό μου να κάνω ένα μάθημα στην κόρη μου περπατώντας, μα ήμουν τόσο ενθουσιασμένος που βρέθηκα εκεί, που η "ξενάγησή" της συνεχίζονταν και μετά που οδηγούσα, στο δρόμο προς τα εδώ, το Μαραθώνα. Η Νεάπολη είναι η γειτονιά που μεγάλωσα, η γειτονιά της πρώτης και όμορφης νιότης μου και καθώς θυμάμαι τα σπίτια με τις αυλές και τους ανθρώπους που γνώρισα, με κάνει να την αναπολώ έντονα. Γεμάτη η μνήμη μου απ΄τις ιστορίες της Κατοχής εκεί, απ τις ιστορίες του εμφύλιου και τις κατοπινές... Κάθε της δρόμος μου έχει να μου θυμίσει κάτι, έχει την ευκαιρία να μου χρωματίσει αυτή τη μνήμη. Κι έτσι χαρούμενος καθώς ένιωσα θέλησα να κάνω ένα δώρο στο Δημήτρη......Ήταν πρόκληση να βρεθώ κοντά στην "Πρωτοπορεία"....Αναζήτησα βιβλία με ξεχωριστό ενδιαφέρον για μένα....Αναζήτησα και πήρα, εκτός των άλλων, για την αγαπημένη μου, την Ανδρο μας....Χαλάλι η χρηματική κατάθεση στο ταμείο της "Πρωτοπορείας"......Σε λίγο θα χάσω για λίγο την αίσθηση του χρόνου....Θα χαθώ στο ξεφύλλισμα των βιβλίων που αγόρασα......Θα χαθώ στην ομορφιά των αναζητήσεών μου....Πόσο μ΄ άρεσε η αποψινή μου επίσκεψη στη Νεάπολη, έστω και ήταν στα πλαίσια μιας επίσκεψης "ανάγκης"....