Εκείνο το βράδυ στην πλατεία Καίρη, στη Χώρα όλα ήταν όμορφα. Είχε ένα δροσερό αεράκι που το χαιρόσουν, ο αντριώτικος ουρανός ήταν έναστρος άρα και αφορμή για ταξίδια ονείρων......., ο μεζές στο "Πλάτανο" εξαιρετικά νόστιμος και η παρέα μεγάλωνε την ομορφιά της κουβεντούλας. Πόσο πολύ φόρτιζαν οι μπαταρίες όλων....Κι ξαφνικά, εν τω μέσω της νυκτός,,,, εν τω μέσω της φόρτισης....νάσου εκείνος ο αντριώτης γάτης.......Πήδηξε πάνω μου και κάθησε στα πόδια μου νιαουρίζοντας.......Τον χάρηκα αλλά του υπέδειξα.....να κατέβει....."Οχι, κύριε.....δε το κουνάω από εδώ....." μου είπε. Και θέλοντας και μη...τον άφησα να ακουμπήσει τα δυο μπροστινά του πόδια στο jean μου.....Ας έκανα κι αλλιώς....Μα δε μπορώ να αρνηθώ οτι χαιρόμουν την παρουσία του!!!!. Έτσι έβγαλα την μικρή μου ΝΙΚΟΝ και πάτησα το κλικ.........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου