Με αφορμή τους στίχους της Ρόζας...

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία

πώς η ιστορία γίνεται σιωπή

τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο

συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω

τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί.....

Μικρό οδοιπορικό στη Νεάπολη των Εξαρχείων.

Ένα οδοιπορικό της ανάγκης.

Αναρωτιέμαι...

Η ιστορία γίνεται σιωπή ή η σιωπή ιστορία;;;

Αδυνατώ να απαντήσω....

Κατηφορίζω την Αραχώβης.

Εδώ που κάποτε ήταν η μεθοριακή γραμμή 

των εμπολέμων του εμφύλιου...

Στέκομαι μπροστά στο ανακαινισμένο νεοκλασσικό...

Πάλι η ιστορία κραυγάζει με ψίθυρους...

Με αγγίζουν πολύ οι ψίθυροι αυτοί....

Είναι σχολαστική η προσπέλαση της μνήμης μου....

Σκέφτηκα....

Έκανα συνειρμούς με το κόσμο που κατάγεται απ το νησί...

Μια ολόκληρη "παροικία" του υπήρχε εδώ.

Κι ας εξέλειπε από τις καταγραφές των καιρών της κρίσης...

Σκέφτηκα....

Των Ελλήνων οι κοινότητες φτιάχνουν άλλο γαλαξία,

τραγουδάει ο Νιόνιος...

Κατηφόρισα προς τη μικρή πλατεία που έπαιζα στη νιότη μου....

Σκέφτηκα....

Η διαστολή του κύκλου της καθημερινότητας 

ήταν συμμετρική με εκείνη του κύκλου της πεζότητας...

Ήθελα τότε κάτι να ξεκουράσει την ανταριασμένη σκέψη μου...

Οι δυο τόμοι με τις "ΔΟΚΙΜΕΣ" του Γιώργου Σεφέρη  ήταν ισχυρό αντίδοτο...

Έστω κι αν το αντίτιμο "έτσουζε".....