Τη πόρτα ανοίγω το βράδυ.

Την πόρτα ανοίγω το βράδυ, 

τη λάμπα κρατώ ψηλά, 

να δούνε της γης οι θλιμμένοι, 

να ’ρθούνε, να βρουν συντροφιά.

Να βρούνε στρωμένο τραπέζι, 

σταμνί για να πιει ο καημός

κι ανάμεσά μας θα στέκει

ο πόνος, του κόσμου αδερφός.

Να βρούνε γωνιά ν’ ακουμπήσουν, 

σκαμνί για να κάτσει ο τυφλός

κι εκεί καθώς θα μιλάμε

θα ’ρθει συντροφιά κι ο Χριστός.

Με αφορμή τη σημερινή , γεμάτη ανθρωπιά και όχι μόνο απόφαση της Ελληνικής Δικαιοσύνης που μας ζέστανε τις καρδιές μέσα στο καταχείμωνο!!!