Στιγμές....

Βρίσκομαι στο λιμάνι του νησιού, την τελευταία μέρα του περασμένου Αυγούστου, περιμένοντας το.....ΒΑΠΟΡΑ για τη Ραφήνα. Την επομένη μέρα τα σχολεία ανοίγουν κι είμαι αναγκασμένος να αναχωρήσω απ το νησί......Περπατώ στο λιμάνι λίγο μηχανικά, με τις μνήμες μου να διαδέχονται η μια την άλλη...Πόσα και πόσα καλοκαίρια δεν πέρασα εκεί.....Θυμάμαι τις ιστορίες που η μακαρίτισσα η μάνα μου έλεγε για τους κατοίκους του. Και καθώς ο....ΒΑΠΟΡΑΣ αργεί  να φανεί τα βιβλία πάνω σε ένα μικρό τραπέζι έξω απ το  ΛΟΓΑΡΙ είναι  προτροπή κι έναυσμα να μπω μέσα στο αξιόλογο βιβλιοπωλείο για μια ματιά.....Μα δε ξέρω...κάτι μου λέει μέσα μου, "κάτι να αγοράσεις, κάτι να πάρεις κι από εδώ. Κάτι,  ένα βιβλίο για το νησί ρε αδερφέ...". Μου έρχονται  τότε στο νου οι συζητήσεις με τους αγαπημένους μου φίλους,  τη Ρούλα και το Μίλτο απ το Σιδόντα μα και με το Γιάννη απ το Βαρίδι...."Θα βρεις αξιόλογα βιβλία στο ΛΟΓΑΡΙ", μου είχαν πει όλοι..... Θυμήθηκα τότε εκείνες τις βραδιές καλοκαιριού στο Σιδόντα και στο Άνω Βαρίδι.....Τι στιγμές ήταν κι εκείνες......

Έτσι εισήλθα στο ΛΟΓΑΡΙ. Ζήτησα το πάγκο με τα βιβλία που είναι γραμμένα για.......το νησί. Τους είπα πως μόνο για τέτοια βιβλία ενδιαφερόμουν.....Μα τα περισσότερα, αν  όχι κι όλα,  υπάρχουν στη βιβλιοθήκη μου......Κι εκεί που ετοιμαζόμουν να απέλθω άπρακτος,  ένα μικρό βιβλίο με μια ενδιαφέρουσα φωτό στο εξώφυλλό του έκανε τη ματιά μου να προσηλωθεί σ΄ αυτό......Το πήρα για μια ματιά, το ξεφύλλισα, το βρήκα πολύ ενδιαφέρον και το κυριότερο...Ούτε είχα ακούσει για τη κυκλοφορία του, ούτε φυσικά το είχα διαβάσει. Το βιβλίο αναφέρεται σε ένα απ τα πιο ορεινά χωριά της Άνδρου, τη Βουρκωτή. Δε χρειάστηκε να το ξεφυλλίσω πολύ. Η απόφαση είχε παρθεί...θα το αγόραζα.  Εκείνη η φωτό του εξωφύλλου με ταξίδευε στη Βουρκωτή,  το γεφύρι της οποίας είχα επισκεφθεί δυο μέρες πριν.....Με ταξίδεψε σ΄εκείνη την εκδήλωση των Βουρκωτιανών που, καθώς βρέθηκα στο χωριό τους, είχα λάβει μέρος και μου άρεσε πολύ.

Είχα αποφασίσει να διαβάσω το βιβλίο στη διάρκεια του ταξιδιού προς τη Ραφήνα αλλά οι εφημερίδες που είχα αγοράσει και η επικαιρότητα το απέτρεψαν. Έτσι, σαν έφτασα στο Μαραθώνα, το ακούμπησα σ΄ ένα απ τα ράφια της βιβλιοθήκης μου και περίμενε να λάβει αριθμό προτεραιότητας.....

Μα χτες έτσι ξαφνικά και δίχως κάποιο λόγο σκέφτηκα το βιβλίο αυτό. Είχε πάρει ξαφνικά τον αριθμό ένα στις προτεραιότητές μου για ανάγνωση. Τυχερό ήταν σκέφτηκα, αφού τόσα και τόσα άλλα αξιόλογα βιβλία περιμένουν αριθμό προτεραιότητας επί  ματαίω......

Το βιβλίο μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον και το τέλειωσα στη χτεσινή νύχτα.....Λίαν ενδιαφέρουσα η γραφή της συγγραφέως κ. Ιουλίας Ζαννάκη-Λιάλιου που κατάγεται από τη Βουρκωτή. Ενδιαφέρουσα, συγκινητική και ταξιδιάρικη η γραφή της. Σας συστήνω να το αγοράστε αν το βρείτε. Το έχουν εκδώσει οι εκδόσεις GUTENBERG του Αντριώτη εκδότη Γιώργου Δαρδανού. Θα ταξιδέψει κι εσάς. Θα περπατήσετε κι εσείς στα στενά του χωριού, θα περπατήσετε κι εσείς ως το γεφύρι του Εμπειρίκου, μια εκπληκτικά όμορφη τοποθεσία του χωριού. Πιστεύω να σας αρέσει,  όπως άρεσε και σε μένα. Μου άρεσαν πολλά πολλά σημεία του βιβλίου. Δυο-τρία με άγγιξαν ιδιαιτέρως. Και σας παραθέτω ένα από αυτά.

        "Ότι αγαπούσες μια κοπέλα και επειδή δεν σε ήθελε, γιατί έμεινες σακάτης, ήρθες και έμεινες εδώ πάνω", του απάντησε δειλά.

         Ο γέροντας κάθισε στο πέτρινο πεζούλι, στη ρίζα του βράχου έγειρε το κεφάλι του πίσω και έκλεισε τα μάτια.

         "Δεν αγάπησα μια κοπέλα, μάτια μου, αγάπησα ένα όνειρο. Εσύ πιστεύεις τα όνειρα που βλέπεις;"

         Το παιδί για λίγο έμεινε σιωπηλό.

          "Λοιπόν; Κάτι σε ρώτησα". 

          "Να, εγώ βλέπω πολλές φορές ένα παράξενο όνειρο", του είπε διαστακτικά. "Βλέπω πως ανεβαίνω τη σκάλα, μεριάζω τα φρύγανα που έχει βάλει η μάνα, ανεβαίνω στο δώμα του φούρνου. Είναι πολύ ψηλά. Τα χέρια μου ανοίγουν, γίνονται φτερά. Πετάω.

Μου συγχωρείτε πιστεύω, επειδή  στη διάρκεια της σημερινής ημερίδας στο Χολαργό, τις εργασίες της οποίας παρακολούθησα με ενδιαφέρον, έπιασα πολλές φορές τον εαυτό μου να βρίσκεται στη Βουρκωτή....... ¨Οσο κι αν μου άρεσαν οι εργασίες της ημερίδας!!!