Λιόγερμα πάνω απ την Πλακούρα......

O  ήλιος κόντευε να κρυφτεί πάνω απ τους Κατακαλαίους.

Ενώ εγώ ήμουν οδοιπόρος στο δρομάκι που άρχιζε απ την  Αγία Θαλασσινή και συνέχιζε πάνω απ την Πλακούρα .

Είχα εστιάσει τη ματιά μου στο γαλακτισμένο καπετανόσπιτο, σύμβολο ισχύος...μιας άλλης εποχής....

Όλα τα παράθυρα ήταν κλειστά.

Βάδιζα λίγο μηχανικά.

Η σκέψη μου γοργόφτερα έτεμνε ένα όμορφο παρελθόν κι ας μην είχα γεννηθεί.....

Καθώς πλησίαζα προς τα σκαλοπάτια του μουσείου, τους είδα όλους και όλες.....

Με εντυπωσίαζε η δύναμη της πορείας προς τα πίσω......

Κάτω στο βράχο  που πάνω του έσκαγε η θάλασσα της Χώρας ένα θαλασσοπούλι με κοίταζε συνέχεια.....

Ίσως διάβαζε τη σκέψη μου....

Η τελευταία ήταν σε αντάρα, όπως κάθε φορά που περνώ από εκεί καθώς έχω αφιχθεί στο νησί.....

Πιο πάνω το στενό της Γιαούτζας....

Λες κι άκουγα  το διάλογο της κυρά-Λουστρινιώς με τη Γιαούτζα.....

Τέτοιοι διάλογοι είναι στοιχεία ενός κενού συνόλου σήμερα......

Στεκόμουν  στη γωνία και  έβλεπα  το ανθισμένο γιασεμί έξω απ τη πόρτα του σπιτιού της Γιαούτζας.....

Ανεκτίμητη ηταν η μυρωδιά που ανέπνεα.

Λίγο πιο πέρα με συνέπαιρνε το κόκκινο χρώμα του άνθους από κάποια γεράνια.....

Μα δε μπορούσα να ησυχάσω.

Ο τόπος ένιωθα πως ήταν ιδιαίτερα φορτισμένος από πολλά.....

Ένιωθα τους στίχους ανάκατα με τους αριθμούς ιδιαιτέρως όταν εστίασα τη ματιά μου στο σπίτι με τα καφέ παράθυρα......

Σκέφτηκα....και τι δε σκέφτηκα εκείνη την ώρα......

Εκείνο το σπίτι, γαλακτισμένο κι αυτό, παρέπεμπε σε έναν άλλο κόσμο.

Παρέπεμπε σε μιαν άλλη εποχή, στην  εποχή  ενός καθάριου έρωτα.....

Κι εγώ.....εγώ πατώντας το κλικ της μηχανής μου να θέλω να αποτυπώσω μιαν αόρατη ύπαρξη.....

Μιαν ύπαρξη ή μπορεί και πολλές υπάρξεις που οριοθετούσαν μιαν άλλη εποχή......

Τη σκέψη μου διέκοψε το τόσο πεζό χτύπημα του κινητού μου....

Με περίμεναν στη "Μικρά Αγγλία" για να δηλώσουμε παρουσία για την "Μικρά Αγγλία".......

Με λύπη μου διέκοψα τη συνέχεια της σκέψης μου εκεί, στην επικράτεια της Γιαούτζας.......

Σκέφτηκα....πως μόνο στο νησί συμβαίνουν αυτά.

Κι έτσι κίνησα για το γωνιακό αρχοντικό που κάποτε ήταν έμβλημα για το νησί.

Εκεί  μια  έκπληξη με περίμενε......