Χτες βράδυ.....

Χτες βράδυ στη γειτονιά της νιότης μου........

Με ρώτησαν πως θυμάμαι τις ονομασίες και τ΄άλλα.....

Εδώ έζησα τους είπα, εδώ που τώρα δε θα μπορούσα να ζήσω πλέον....

Και πρόσθεσα.....

Αυτές οι μνήμες μου αν και είναι όμορφες, αν και προέρχονται απ το 

πύρωμα της καρδιάς πονούν,  είναι επώδυνες.....

Οι νύχτες του τότε ήταν γεμάτες φως...... που φώτιζε το κόσμο μου, ενώ 

τώρα.....

Και μέσα στη περιδίνηση των σκέψεων..... βίωνα....

Την ακρόαση ενός λόγου  που εκφέρονταν και απ το νησί......

Απ τη γειτονιά του έρωτα του ποιητή.....

Απ τη γειτονιά εκείνων των απλοϊκών ανθρώπων που κάποιοι και κάποιες

είχαν την προνομία να ζήσουν και να προσλάβουν μια μοναδική 

ανθρωπιά......

Απ τη γειτονιά της καλής κ΄ αγαθής Γιαούτζας.......

Σ΄εκείνη τη γειτονιά όπου ακούω καλύτερα το παράπονο του αγέρα.....

Στα στενά της οποίας....... κάθε φορά που περνάω σκέφτομαι......

"Ανέμη να γυρίσει , παραμύθι ν΄ αρχινήσει...... " 

Αυτά σκεφτόμουν χτες το βράδυ!!!!

Αυτά κι όχι μόνο αυτά......