Διάβασα το μικρό σε έκταση κείμενο του HENRY-DAVID THOREAU:
Στη λογοτεχνία, μόνο το ανήμερο μας συναρπάζει. Η νωθρότητα δεν είναι παρά ένα ακόμη όνομα για την εξημέρωση. Η απολίτιστη, ελεύθερη και άγρια σκέψη είναι που μας συναρπάζει στον Άμλετ και στην Ιλιάδα – σε όλες τις ιερές γραφές και τις μυθολογίες που δεν μαθαίνουμε στο σχολείο. Όπως η άγρια πάπια είναι πιο γρήγορη και πιο όμορφη από την ήμερη, έτσι κι αχαλίνωτη σκέψη ανοίγει σας αγριόπαπια τα φτερά της ανάμεσα στις δροσοσταλίδες για να πετάξει πάνω από τους φράχτες. Ένα πραγματικά καλό βιβλίο είναι κάτι τόσο φυσικό και απροσδόκητο, τόσο ανεξήγητα ωραίο και τέλειο, όσο και το αγριολούλουδο που ανακαλύπτει κανείς στις πεδιάδες της Δύσης ή στις ζούγκλες της Ανατολής. Το πνεύμα είναι ένα φως που κάνει το σκοτάδι ορατό σαν και το φως της αστραπής• μπορεί να κάνει κομμάτια μέχρι και τον ίδιο τον ναό της γνώσης. Δεν είναι ένα κερί αναμμένο στην εστία της φυλής, που ωχριά μικρό μπροστά στο φως της μέρας!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου