Ο δράκος του μεσημεριού.

 Βρέχει, το βιβλίο

που μου 'στειλες τρύπιο

και το νερό ραντίζει

τα μάτια μου.

Πως να βρω το δρόμο

να ΄ρθω κοντά σου

με τόση ομίχλη που σκύβει

κι αγκαλιάζει

όλη τη πόλη;

Θα ξεχαστώ εδώ,

φίδι που γλιστρά  στο 

νοτισμένο χώμα.

Κάθε μέρα που περνά όλο

και πιό πολλοί 

Έλληνες ξεχνιούνται μέσα 

σκοτάδι της Ιστορίας.

Ένα ποίημα του Πρέσβυ ε.τ. Γιώργου Βέη που δημοσιεύτηκε σε αθηναϊκή εφημερίδα.