Mε το Kahlil Gibran με συνδέει κάτι. Κάποτε και εγώ κι εκείνος ζούσαμε στο έδαφος της χώρας των κέδρων. Μια χώρα μαγική που δεν την άφησαν ήσυχη οι ήχοι του πολέμου. Ενός αδελφοκτόνου και όχι μόνο πολέμου. Και είναι σαν να βλέπω ακόμη το περιστρεφόμενο φως στη συνοικία της ΑL Manarah.....Γλυκόλαλα μου έρχονται στο νου, τα λόγια του συγγραφέα, του ποιητή καλύτερα...
Γράφει λοιπόν ο Γκιμπράν
Μου λένε "Αν δεις έναν άνθρωπο να κοιμάται, μην τον ξυπνήσεις, γιατί μπορεί να ονειρεύεται την ελευθερία του". Λέω: "Αν έβλεπα έναν άνθρωπο να κοιιμάται, θα τον ξυπνούσα και θα μιλούσα μαζί του για την ελευθερία".
"Η αντιπαράθεση είναι το χαμηλότερο στάδιο της ευφυίας".
"Η ομορφιά μας αιχμαλωτίζει, αλλά η ύψιστη ομορφιά μας απελευθερώνει ακόμα και από την ίδια της την ουσία".
"Ο συγγραφέας δημιουργεί από τη σκέψη και από το συναίσθημα, και ντύνει τις σκέψεις και τα συναισθήματα με λέξεις. Ο ερευνητής δημιουργεί από λέξεις στις οποίες προσθέτει λίγη σκέψη και συναίσθημα".
"Φυλάγομαι από εκείνους που φαντάζονται πως η φλυαρία είναι γνώση, η σιωπή άγνοια κι η τρυφερότητα τέχνη."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου