Ο Κεμάλ...

Aκούγοντας τα λόγια του Κεμάλ πήγα πολλά χρόνια πίσω. Και πήγα εκεί μακριά....Ξέρεις εσύ. Θυμάσαι τον ερχομό μας με τη μάνα; Θυμάσαι το παράστημα, τη λεβαντιά και το περήφανο ύφος σου όταν μιλούσες για την ιδέα που είχες οδηγό. Και δεν έχανες την ευκαιρία να τη χρωματίζεις με τα χρώματα που η δύναμη της ψυχής σου επέλεγε....Θυμάσαι τι σου έγραψαν όταν έφυγες; Θυμάσαι τις εκδηλώσεις; Θυμάσαι τους ξένους ανταποκριτές; Τι κορμοστασιά ήταν εκείνη; Θυμάσαι την επίσκεψη κάτω στην έρημο και τον Ιορδάνη; Πήρες την ευλογία του τόπου κι ας σε πυροβόλησαν οι μοίρες χρόνια αργότερα...Ανήκεις στους λίγους που μου κληρονόμησαν μέρος του δικού τους πνευματικού θησαυρού. Τον τοκίζω για το παιδί μου. Σκέφτομαι.....Κι είμαι κι εγώ περήφανος, όπως ήσουν κι εσύ!!!