Σοκ...

Δεν περίμενα το πρωινό σου τηλεφώνημα φίλε.
Πίστευα ότι ήσουν απασχολημένος με τις σπουδές σου.
Ομως ο τόνος της φωνής σου με δόνησε.
Κάτι άσχημο συνέβη, σκέφτηκα, μέχρι να μου εξηγήσεις.
Και δυστυχώς επιβεβαιώθηκα.
Σοκαρίστηκα.
Το κρεβάτι του πόνου είναι οδυνηρό για όλους μας.
Ανεξάρτητα από φυλή, πολιτισμό, κράτος και πεποιθήσεις.
Η ζωή μας είναι κάτι λιγότερο από ένα τίποτα...
Θα ανάψω ένα κερί για σένα και θα κάνω μια προσευχή.
Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για σένα.
Σε σκέφτομαι καλέ μου συνάδελφε και φίλε.
Σκέφτομαι τις μικροπρέπειες όλων μας και φιλοσοφώ...
Κάνω το σταυρό μου που είμαι καλά.
Με τα όποια προβλήματά μου.
Αξιολογώ τα όποια θετικά στοιχεία της ζωής μου.
Μικραίνω τα αρνητικά.
Κάνω μια ευχή.
Να ξανάρθεις για καφεδάκι εδώ.
Εδώ που άρχισες το δρόμο των σχολείων σου.
Θα προσεύχομαι για σένα.
Ψηλά το κεφάλι φίλε.