Προχτές..

Προχτές βρέθηκα κι εγώ στο κλειστό της Βάσης.
Στη βράβευση των διακριθέντων.
Μα έμεινα με μια σκέψη.
Μήπως έπρεπε να επισημανθούν περισσότερες αρετές του;
Ισως εκείνος να μην ήθελε!
Ομως το δικαίωμα της σκέψης μου, κανείς δε μπορούσε να μου το αφαιρέσει..
Εκείνη την ώρα ανακάλεσα μνήμες.
Είχα απέναντί μου μέσα στο πλήθος...
Τον άνθρωπο.
Τον εκπαιδευτικό.
Τον οραματιστή.
Τον αγωνιστή.
Το μαχητή.
Τον οδηγητή.
Τον εμπνευστή.
Το φίλο.
Τον ηγέτη.
Τον ευπρεπή.
Τον αξιοπρεπή.
Το λεβέντη.
Τον έντιμο.
Το στρατιώτη της ειρήνης.
Το συμπαραστάτη.
Το παράδειγμα.
Παίρνω δύναμη από όλες αυτές του τις ιδιότητες. Προσπαθώ να πορεύομαι ισάξιά του. Ελπίζω να τα καταφέρω. Ωρα καλή στο διάβα μου. Μα και στο δικό του.